ΕΥΧΕΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2012

Το τάισμα της βρύσης

Στην Κεντρική Ελλάδα οι κοπέλες, τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα των Χριστουγέννων (αλλού την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση "για να κλέψουν το άκραντο νερό". Το λένε άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ' όλη τη διαδρομή. Όταν φτάνουν εκεί, την "ταϊζουν", με διάφορες λιχουδιές: βούτυρο, ψωμί, τυρί, σιτάρι ή κλαδί ελιάς και λένε:

"Όπως τρέχει το νερό σ' βρυσούλα μ', έτσ' να τρέχ' και το βιο μ'".

Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, "κλέβουν νερό" και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες, μέχρι να πιουν όλοι από τ' άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

Το έθιμο του αναμμένου πουρναριού στην Ήπειρο

Στην Ήπειρο έχουν μια ωραία συνήθεια που τη βασίζουν σε μια παλιά παράδοση. Όταν γεννήθηκε ο Χριστός και πήγαν, λέει, οι βοσκοί να προσκυνήσουν, ήτανε νύχτα σκοτεινή. Βρήκαν κάπου ένα ξερό πουρνάρι κι έκοψαν τα κλαδιά του. Πήρε ο καθένας από ένα κλαδί στο χέρι, του έβαλε φωτιά και γέμισε το σκοτεινό βουνό χαρούμενες φωτιές και τριξίματα και κρότους .Από τότε, λοιπόν, έχουν τη συνήθεια στα χωριά της Άρτας, όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα, για να πει τα χρόνια πολλά, καθώς και όλα τα παιδιά τα παντρεμένα, που θα πάνε στο πατρικό τους, για να φιλήσουν το χέρι του πατέρα και της μάνας τους, να κρατούν ένα κλαρί πουρνάρι, ή ό,τι άλλο δεντρικό που καίει τρίζοντας. Στο δρόμο το ανάβουν και το πηγαίνουν έτσι αναμμένο στο πατρικό τους σπίτι και γεμίζουν χαρούμενες φωτιές και κρότους τα σκοτεινά δρομάκια του χωριού,Ακόμη και στα Γιάννενα το ίδιο κάνουν. Μόνο που εκεί δεν κρατούν ολόκληρο το κλαρί το πουρνάρι αναμμένο στο χέρι τους – είναι μεγάλη πολιτεία τα Γιάννενα – αλλά κρατούν στη χούφτα τους μια χεριά δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα, που τα πετούν στο τζάκι, μόλις μπούνε και καλημερίζουν. Κι όταν τα φύλλα τα ξερά πιάσουν φωτιά κι αρχίσουν να τρίζουν και να πετάνε σπίθες, εύχονται:«Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!»Αυτή είναι η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη. Να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ’ αφήσουν τ’ όνομα το πατρικό να σβήσει.

Οι τηγανίδες (Χωριά της Έξω Μάνης)

Σε όλα τα σπίτια, παραμονές Χριστουγέννων θα έπλαθαν και θα έψηναν τις τηγανίδες, τα μανιάτικα λαλάγγια. Στο σοφρά ή σε κάποιο τραπέζι κοντά στην φωτογονία, η μητέρα και τα κορίτσια έπλαθαν το έτοιμο ζυμάρι σε χοντρό μακαρόνι, τις τηγανίδες, και το δίπλωναν τεχνικά στα τέσσερα. Μετά το έριχναν στη μεγάλη τηγάνα που ήταν γεμάτη καυτό λάδι πάνω στη φωτιά, για να ψηθεί. Η πρώτη τηγανίδα, μεγάλη και στρογγυλή με σταυρό στη μέση ήταν του Χριστού, η δεύτερη παρόμοια του σπιτιού κ.λ.π. Τις ψημένες τηγανίδες τις έβαζαν μέσα σε μπουρέκια (στρογγυλά μπακιρένια ταψιά) και σε λεκάνες. Όταν στράγγιζαν καλά τις έβαζαν σε κοφίνια και τις κρεμούσαν ψηλά. Η ποσότητα του ζυμαριού που θα γινόταν τηγανίδες ήταν αρκετή και πάντοτε ανάλογη με τον πληθυσμό της φαμελιάς. Η φωτιά για τις τηγανίδες έπρεπε να είναι δυνατή και να έχει διάρκεια. Γι αυτό ο πατέρας είχε σκίσει σκίζες τα χοντρά κούτσουρα. Ήταν η καλλύτερη καύσιμη ύλη για την περίπτωση. Τα παιδιά παρακολουθούσαν και όλοι, αν δεν ήταν Τετάρτη ή Παρασκευή, δοκίμαζαν και έκαναν τις κρίσεις τους. Και κάθε χρόνο σχεδόν εύρισκαν τα ίδια ελαττώματα στο πλάσιμο και το ψήσιμο, όταν μάλιστα κάποιος ήθελε να πιει νερό του έλεγαν να γυρίσει την πλάτη προς το τηγάνι για να μην ...τον βλέπουν οι τηγανίδες και ρουφάνε το λάδι. Οι "λυπημένοι", που είχαν πρόσφατο θάνατο, δεν έψηναν τηγανίδες, τους πήγαιναν όμως συγγενείς και φίλοι. Άλλα γλυκά που έφτιαχναν στο σπίτι την περίοδο αυτή ήταν οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.

Θρακιώτικο έθιμο για την Παραμονή των Χριστουγέννων

Την παραμονή των Χριστουγέννων το βράδυ μαζεύονται όλοι γύρω από το τραπέζι .Στο τραπέζι επάνω υπάρχουν εννιά νηστίσιμα φαγητά. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία κρατάει ένα θυμιατό και θυμιάζει όλα τα φαγητά. Κατόπιν περνάει από τον καθένα χωριστά και τον σταυρώνει τρεις φορές λέγοντας ευχές. Μετά πηγαίνει στα δωμάτια τα οποία τα θυμιατίζει κι εκείνα .Όταν γυρίσει στο τραπέζι παίρνει το μαχαίρι και σταυρώνει τρεις φορές το χριστόψωμο. Αμέσως μετά κόβει σε τρίγωνα κομμάτια το ψωμί και το μοιράζει σε όλους. Καθώς το μοιράζει εύχεται στον καθένα γεροσύνη καλοσύνη καλό μπερεκέτι και καλά Χριστούγεννα.

ΚΑΛΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας Χριστού την θεία γέννηση να πω στ΄ αρχοντικό σας
Χριστός γεννάται σήμερονεν Βηθλεέμ τη πόλη οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η φύσις όλη
Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων ο βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων

ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ 2011-2012

Πραγματοποιήθηκαν αγώνες ποδοσφαίρου δημοτικών σχολείων στις 14 Δεκεμβρίου 2011 στο "NRG" club στον Οβά Σερρών.Στους αγώνες αυτούς πήρε μέρος και η ομάδα του σχολείου μας,την οποία αποτελούσαν οι: δύο τερματοφύλακες Κωνσταντίνος Μηνάς και Μάριος Καρακίτσιος.Στην άμυνα οι: Δημήτριος Σακκοραφάς,Κουτσούλας Φάνης,Καραμβαλάσης Σεραφείμ,Ζημπούνης Χριστόφορος,Αισώπου Ζαχαρούλα και Τσένι Κρυσταλλένη.Στο κέντρο οι: δεξιά Μιχάλης-Χρήστος Παπαρίζος και αριστερά Αθανάσιος Γκόγκος.Center for ο Θεόδωρος Κεσσόπουλος και Προπονητής,γυμναστής της ομάδος μας αλλά και του σχολείου μας ο κ.Ιωάννης Γκόγκος.Η ομάδα μας συμμετείχε στον 4ο όμιλο μαζί με το 10ο,το 20ο και το 4ο σχολείο,στον οποίο όμιλο σημειώθηκαν τα εξής αποτελέσματα:
23ο vs 10ο 3 - 3
20ο vs 4ο 2 - 1
23ο vs 4ο 6 - 3
10ο vs 20ο 0 - 0
23ο vs 20ο 1 - 0
10ο vs 4ο 3 - 1


ΤΕΛΙΚΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ:

1. 23ο 7 βαθμοί
2. 10ο 5 βαθμοί
3. 20ο 4 βαθμοί
4. 4ο 0 βαθμοί

ΣΚΟΡΕΡ ΟΜΑΔΑΣ:
1. Κουτσούλας Θεοφάνης 5 γκολ
2. Κεσσόπουλος Θεόδωρος 3 γκολ
3. Γκόγκος Αθανάσιος 1 γκολ
4. Παπαρίζος Μιχαήλ-Χρήστος 1 γκολ


Θερμά συγχαρητήρια στους παίκτες,στους οπαδούς και φυσικά στον προπονητή.

ΙΝΟΥΙΤ

Ινουίτ είναι το όνομα των Εσκιμώων της Αλάσκας, της Γροιλανδίας και του Καναδά.Είναι απόγονοι της νομαδικής φυλής των Τούλ που εμφανίστηκαν το 1000 μ.Χ. και μετακινήθηκαν στη Δ.Γροιλανδία μετά απο 3 αιώνες και το 1400 μ.Χ. στην Ανατολική.Κατάφεραν να ζήσουν σε δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες μένοντας σε ιγκλού και κυνηγώντας κυρίως φώκιες και φάλαινες που τους εξασφάλιζαν τροφή και ένδυση. Τέλος μετακινούνταν με έλκυθρα, τα οποία έσερναν σκυλιά.

ΛΑΠΩΝΕΣ

Οι Λάπωνες που αυτοονομάζονται και Σαάμοι ζουν στην Βορειοδυτική Ευρώπη ανάμεσα στις χώρες Σουηδίας,Νορβηγίας,Φινλανδίας και Ρωσίας.

Η περιοχή που ζουν καλύπτεται από δάση,πυκνά και τεράστια κι από πολυάριθμες λίμνες,που τους περισσότερους μήνες του χρόνου είναι παγωμένες.Η συνηθισμένη θερμοκρασία βρίσκεται πάντοτε κάτω από το μηδεν.

Στην Λαπωνία ο πληθυσμός τους φτάνουν έως τις 40.000 κατοίκους και η γλώσσα τους είναι σααμική.

Οι Λάπωνες έχουν ανάστημα κοντό(από 1,20-1.50),δέρμα κίτρινο προς μελαχρινό,πρόσωπο πλατύ,κρανίο βραχυκέλαφο και μαλλιά σκούρα.

Η μύτη τους είναι κοντή,πλατιά και λίγο ανασηκωμένη. Η περιοχή που ζουν έχει πολικό κρύο,ντύνονται με δερματα ταράνδου.

Οι πρόχειρες καλύβες τους(όταν μετακοινούνται)έχουν σχήμα κώνου,που τις φτιάχνουν από λεπτούς πασσάλους,που ενώνονται στην κορυφή και σκεπάζονται με δερματα ταράνδων. Όσοι μένουν μόνιμα κάπου, φτιάχνουν ξύλινα σπίτια και τα σκεπάζουν με φλούδες δέντρων,με κλαδιά και λάσπη.

Ασχολούνται με το κυνήγι και το ψάρεμα.

Για μεταφορικό μέσο χρησιμοποιούν το έλκηθρο,το οποίο,έκτος από τα σκυλιά,το σέρνουν και οι τάρανδοι.Οι τάρανδοι είναι για τους Λάπωνες πολύτιμα ζώα,γιατί απ'αυτούς παίρνουν το κρέας τους και το δέρμα.

Τρέφονται με το κρέας των ταράνδων και τα ψάρια.

Ένα μέρος των Λαπώνων έχει εγκαταλείψει τη νομαδική ζωή και απορροφάται σιγά-σιγά από τον πληθυσμό του κράτους που ανήκει.

Επίσης ζουν νομαδική ζωή κι ασχολούνται κυρίως με την εκτροφή ταράνδων,αν και μερικοί έχουν αποκτήσει σκανδιναβικό τρόπο ζωής