Από το μεγαλύτερο στο μικρότερο....!!!!!

ΤΟ ΜΠΕΖΕΣΤΕΝΙ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ

Το Μπεζεστένι βρίσκεται στην πλατεία Ελευθερίας, στο κέντρο της πόλης των Σερρών. Κτίστηκε στα τέλη του 14ου  ή στις αρχές του 15ου  μΧ. αιώνα από τους Οθω-μανούς. Είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης μας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Υπάρχει ένα ακόμα Μπεζεστένι στην Θεσσαλονίκη. Το  Μπεζε-στένι των Σερρών ανακηρύχτηκε διατηρητέο το 1938.

Η ονομασία ¨Μπεζεστένι¨ σημαίνει αγορά υφασμάτων. Τέτοιες αγορές υπήρχαν αρκετές στις μουσουλμανικές πόλεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι από τα πρώτα οικοδομήματα που χτίστηκαν στις Σέρρες επί Τουρκοκρατίας, πιθανόν από Έλληνα αρχιτέκτονα. Σήμερα το Μπεζεστένι στεγάζει το αρχαιολογικό μουσείο Σερρών.

Είναι ένα αναπαλαιωμένο, εντυπωσιακό, πετρόχτιστο, παραλληλόγραμμο κτίριο, διαστάσεων 21Χ31 μ., μονώροφο, με κεραμοσκεπή και έξι τρούλους. Πάνω από την κεντρική είσοδο υπάρχουν πολλά μικρά παράθυρα για να φωτίζεται ο εσωτερικός χώρος του μουσείου, ενώ τον περίγυρό του κοσμούν διάφορα μικρά και μεγάλα φυτά και γύρω του στέκουν, ¨ακοίμητοι φύλακες¨, ψηλά δέντρα.

Στο Μουσείο εκτίθενται ευρήματα, από την Μέση και Ύστερη Νεολιθική εποχή, Πρώιμη και Ύστερη εποχή του Χαλκού (αγγεία, πήλινα ειδώλια), από τον 4ο έως και 6ο -7ο αι. π.Χ, τους Ρωμαϊκούς χρόνους, την Ελληνιστική και Βυζαντινή εποχή. Τον αρχικό πυρήνα της συλλογής του μουσείου αποτέλεσαν δυο μικρές συλλογές. Η μία, την οποία φιλοξενούσε στα υπόγειά του το παλιό Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Σερρών, αποτελούνταν κυρίως από ανάγλυφα και επιγραφές, ενώ η δεύτερη παραχωρήθηκε από τον Γεώργιο Καφταντζή. Στα χρόνια που ακολούθησαν το ενδιαφέρον για την περιοχή της Μακεδονίας και η ανάπτυξη της αρχαιολογικής έρευνας εμπλούτισε τη συλλογή του Μουσείου με ευρήματα αντιπροσωπευτικά για όλες τις χρονικές περιόδους και από όλη σχεδόν την έκταση του νομού.

Στο εσωτερικό δεσπόζουν δυο μεγάλοι τετραγωνικοί στύλοι, στους οποίους στηρίζεται η τεράστια στέγη, σχηματίζοντας πολλά τεθλασμένα πέτρινα τόξα. Πολλοί αρχιτέκτονες και ιστορικοί το θεωρούν ως το καλύτερο  των Οθωμανικών Μπεζεστενίων.

Πρόκειται για ένα ¨ζωντανό¨ πολιτιστικό μνημείο που μας συνδέει με το ιστορικό παρελθόν του τόπου μας.

Η ζωή στο βυθό!!!

Εκεί που εξερευνούσα το βυθό, ένοιωσα ένα δυνατό χτύπημα στην πλάτη! Ήταν ένας ξιφίας που με είχε ακουμπήσει με τη μύτη του. Τρομαγμένος απομακρύνθηκα. Γύρω μου υπήρχαν πολλά όμορφα φανταχερά κοχύλια και κοράλια για να θαυμάσεις, μα και διάφορα εντυπωσιακά βράχια. Τα ψάρια ήταν πολύχρωμα και πανέμορφα! Ανάμεσα στα ψάρια είδα και ένα πελώριο καρχαρία ο οποίος αναζητούσε τροφή. Για να μην γίνω, λοιπόν, εγώ ο μεζές του, κρύφτηκα πίσω από έναν μεγάλο βράχο. Ευτυχώς, ο καρχαρίας απομακρύνθηκε γρήγορα χωρίς να κάνει κακό σε κανέναν. Πρώτη φορά έβλεπα έναν τόσο μεγάλο λευκό καρχαρία από κοντά! Για μια στιγμή σκέφτηκα να ανεβώ στην επιφάνεια του νερού, αλλά δεν ανέβηκα, γιατί ήθελα να δω τα ενδιαφέροντα και περίεργα όντα που έκρυβε η θάλασσα! Μετά είδα κάτι που έμοιαζε με πελώριο τέρας. Ήταν το μεγαλύτερο καλαμάρι που είχα δει ποτέ μου! Αυτό μόλις με είδε άρχισε να με ακολουθεί και ν΄ απλώνει τα πλοκάμια του πάνω μου. Εγώ κολυμπούσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και κρύφτηκα σε ένα ναυάγιο, στο οποίο το καλαμάρι δεν μπορούσε να με δει. Άρχισα να εξερευνώ το ναυάγιο. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Στο βάθος του καραβιού φαινόταν ένα μεγάλο σεντούκι. Πλησίασα για να το δω καλύτερα και παρατήρησα πως πάνω του είχε ζωγραφισμένο ένα χάρτη. Στην αρχή δίστασα να το ανοίξω, άλλα με έτρωγε η περιέργεια να μάθω τη έκρυβε. Μόλις το άνοιξα είδα οτι υπήρχαν μέσα τόσα πολλά χρυσά νομίσματα που φώτιζαν όλο το βυθό! Ήμουν πολύ χαρούμενος και ενθουσιασμένος που είχα ανακαλύψει αυτόν τον θησαυρό, γι' αυτό πήρα όσα χρήματα μπορούσα και τα έβαλα στην τσέπη μου. Αφού πια είχε περάσει η ώρα σκέφτηκα οτι το καλαμάρι μπορεί να είχε βαρεθεί και να' φυγε. Όταν είδα οτι το πεδίο ήταν ελεύθερο, αποφάσισα να συνεχίσω την εξερεύνησή μου. Έπειτα από ώρα βρέθηκα σε μια σπηλιά στην οποία ζούσαν πολλά μεγάλα και μικρά ψάρια. Έμοιαζε με ένα σωστό βασίλειο ψαριών και γι'αυτό αποφάσισα να πάω πιο μέσα. Όσο προχωρούσα έβλεπα όλο και πιο εντυπωσιακά πράγματα, όπως κοράλια, ύφαλους, μεγάλους βράχους με τρύπες και πολύχρωμα ψάρια. Και τότε είδα το πιο ωραίο απ' όλα. Ένα μεγάλο σαλάχι! Η μακριά ουρά του μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Συνέχισα να κολυμπάω προς τα κάτω και συνειδητοποίησα πως μου τελείωνε το οξυγόνο. Έτσι, αποφασίσα ότι ήταν καιρός να ανεβώ στην επιφάνεια. Ύστερα, το μόνο που πρόλαβα να δω ήταν δυο-τρεις ξιφίες μαζί. Τέλος, καθώς ανέβαινα ένοιωσα λύπη που θ΄αποχωριζόμουν το βυθό αλλά και ανυπομονησία να δείξω τα χρυσά νομίσματα στον μπαμπά μου. Η εμπειρία που έζησα μέσα στο βυθό ήταν ξεχωριστή.  Συναισθήματα όπως αγωνία, φόβος, αλλά και  περιέργεια να γνωρίσω τους ¨κατοίκους του βυθού¨ κυριάρχησαν στην ανεπανάληπτη περιπέτειά μου στον βυθό της θάλασσας.